Στις μέρες μας, η κατανάλωση αλκοολούχων σκευασμάτων αποτελεί ευρύτατα διαδεδομένη συνήθεια, αν και οι ρίζες της τοποθετούνται πολύ βαθιά στο χρόνο. Σύμφωνα με Αμερικανικές μελέτες τα 2/3 των Αμερικανών κατοίκων καταναλώνουν αλκοόλ και περίπου 14 εκατομμύρια πληρούν τα κριτήρια να χαρακτηριστούν αλκοολικοί. Είναι διαδεδομένη η άποψη ότι η μέτρια κατανάλωση ωφελεί, ενώ η κατάχρηση βλάπτει, ας δούμε όμως αν αληθεύει κάτι τέτοιο, και τελικά ποια είναι η μέτρια και ποια η υπερβολική λήψη..

Μπορεί να μιλά κανείς για μέτρια ποσότητα όταν η ημερήσια κατανάλωση δεν υπερβαίνει το 1 ποτό για τις γυναίκες και 1-2 για τους άνδρες, ή αλλιώς 340gr μπύρας ,140gr κρασιού ή 45gr ποτού από απόσταξη. Γίνεται εύκολα κατανοητό αν ρίξει κανείς μια ματιά στον καθρέπτη ότι το θέμα δεν αφορά μόνο τους άλλους, αλλά και τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Φαίνεται λοιπόν ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλης σχετίζεται με μείωση των καρδιαγγειακών συμβάντων, τόσο των στεφανιαίων συνδρόμων, όσο των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, της περιφερικής αγγειοπάθειας, αλλά και του αιφνιδίου θανάτου, σε ποσοστά που υπερβαίνουν το 25%. Κι αυτό γιατί οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες της αλκοόλης σε συνδυασμό με τις αναρίθμητες ουσίες που περιέχει ένα ποτό παρέχουν μια προστασία στο καρδιαγγειακό μας σύστημα. Προστασία που ενισχύεται από την επίδραση στο αγγειακό ενδοθήλιο, στη μείωση των τριγλυκεριδίων και της LDL χοληστερόλης, στην ελάττωση της αρτηριακής πίεσης και που οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα ως προς τη χρησιμότητα της μέτριας λήψης αλκοόλης.

Στον αντίποδα, όταν η κατάσταση ξεφεύγει από τον όρο της μέτριας ποσότητας (και ας ξαναρίξουμε μια ματιά στον καθρέπτη) τα αποτελέσματα ακολουθούν την αποκαλούμενη καμπύλη J, και είναι ολέθρια. Η επαγόμενη από το αλκοόλ διατατική και αλκοολική μυοκαρδιοπάθεια καθιστά νέους ακόμη ανθρώπους πρακτικά ανάπηρους, τους περιορίζει και τους καθορίζει τον τρόπο ζωής , αφού δρα απευθείας στο καρδιακό μυοκάρδιο και προκαλεί ίνωση και δυσλειτουργία του. Με μια σειρά άμεσων, αλλά και έμμεσων δράσεων, όπως ευθεία τοξική δράση, δράση τοξικών μεταβολιτών, αρρυθμιογένεση, πρόκληση και ευόδωση αρτηριακής υπέρτασης, έλλειψη ιχνοστοιχείων και απελευθέρωση τοξικών προσθέτων κυριολεκτικά μαστιγώνει το κολπικό και κοιλιακό μυοκάρδιο.

Επίσης, μέσω των πολλαπλών μεταβολιτών του, το αλκοόλ σε υπερβολικές ποσότητες αυξάνει τα κλάσματα της χοληστερόλης, προωθώντας με τον τρόπο αυτό τη θρομβογένεση, μέσω της επαγόμενης αγγειοσύσπασης αυξάνει την αρτηριακή πίεση και εισαγάγει την καρδιά σε έναν φαύλο κύκλο αυξημένων απαιτήσεων και αναγκών. Αποτέλεσμα, η διατατικού τύπου αλκοολική μυοκαρδιοπάθεια, μια κατάσταση δραματική που σε τίποτα δεν διαφέρει από μια αναπηρία μετά από ένα εκτεταμένο έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Από μελέτες που έχουν διεξαχθεί έχει διαφανεί ότι η κατανάλωση αλκοόλης δεν διαφέρει ιδιαίτερα ανάλογα με το είδος ποτού, είναι καλύτερα δε να συνοδεύει το γεύμα. Είναι πιθανό ότι το κόκκινο κρασί υπερέχει σε καρδιοπροστασία, ωστόσο το όφελος σε σχέση με άλλα ποτά δεν φαίνεται ιδιαίτερα μεγάλο.

Συνοψίζοντας, η κατάχρηση αλκοόλης είναι μια συνήθεια καταστροφική, τη στιγμή που η ήπια χρήση της φαίνεται να έχει μια κάποια προστατευτική δράση, όμως δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η λήψη της εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο διατροφικών και υγιεινών παρεμβάσεων που περιλαμβάνουν καλή διατροφή, άσκηση, ψυχική και σωματική ευεξία!

Παρασκευόπουλος Κωνσταντίνος
Καρδιολόγος